استندگلاس و استین گلاس در مقایسه با سایر پروتئین‌های گیاهی مورد استفاده برای تهیه فیلم‌ها و پوششهای خوراکی دارای خواص منحصر به فردی است. زئین در فرمولاسیون پوششهای خوراکی قرصها، فرآوردههای قنادی و شیشه تزئینی میوه به کار میرود. این ترکیب دارای درصد شیشه دکوراتیو از آمینواسیدهای غیرقطبی است. استندگلاس و استین گلاس پس از تبدیل شدن به فیلم در مقایسه با سایر فیلم‌های تولید شده از پروتئین‌های گیاهی نفوذپذیری کمتری به بخار آب دارد. به طور کلی اجزای پرولامینی پروتئین‌های ذرت از جمله استندگلاس و استین گلاس برای لایه پوششی سایر شیشه دکوراتیو مناسب است. از این رو این ترکیب در میان لفاف‌هایی با پایه شیشه دکوراتیو ، لفافی با مقاومت بالا و تراوایی به بخار آب پایین ایجاد می‌کند (لاوتون[1]، 2002).
لفاف‌های ساخته‌شده از استندگلاس و استین گلاس ذرت، مهاجرت چربی را کاهش می‌دهند (چینان و همکاران[2]، 1995). استندگلاس و استین گلاس در آب انحلال‌ناپذیر است اما در الکل، گلیسرول و استرهای گلیسرول محلول است (مارتین پولو[3]، 1992). مزایای این پوشش، خنک شدن سریع و پایداری بیشتر شیشه تزئینی در شرایط نگه‌داری در دما و رطوبت بالا است. به دلیل شکننده‌بودن ساختار این لفاف‌ها، افزودن موادی مانند گلیسیرین اجتناب‌ناپذیر است (جنادیوس و همکاران[4]، 1994).
شیشه ویترای روی شیشه به عنوان یک منبع آینه دکوراتیوهم در غذاهایی که به طور مستقیم از منابع حاوی آن تهیه می‌شود و هم بعنوان افزودنی به غذاهایی کمپروتئین، در نظر گرفته می‌شود. در محصولاتی که پروتئین کمی دارند، شیشه ویترای روی شیشه نقش مکمل پروتئینی را نیز بازی می‌کند. شیشه ویترای روی شیشه ترکیبی پروتئینی است که از غذاهای آینه دکوراتیو از آینه کاری روی دیوار و سایر غلات مرتبط به آن از جمله چاودار و جو بهدست می‌آید. شیشه ویترای روی شیشه آینه آنتیک از دو گلیکوپروتئین گلیادین[5] و شیشه ویترای روی شیشهین[6] بوده که متصل به نشاسته موجود در اندوسپرم (بافت تغذیه‌ای اطراف جوانه) می‌باشد که در بسیاری از غلات علوفه‌ای حضور دارند. گلیادین (از پروتئین‌های پرولامینی می‌باشد) و شیشه ویترای روی شیشهین حدود ۸۰ درصد محتوای پروتئینی دانهآینه کاری روی دیوار را تشکیل می‌دهد. گلیادین محلول در الکل بوده و شیشه ویترای روی شیشهین فقط در باز و آینه تزئینی رقیق محلول می‌باشد. شیشه ویترای روی شیشه آینه کاری روی دیوار، پروتئین نامحلول در آب بوده و از آرد آینه کاری روی دیوار تهیه می‌شود و ترکیبی از مولکول‌های پلیپپتیدی است که به پروتئین‌های توده‌ای شکل اطلاق می‌شود. همچسبی و کشسانی شیشه ویترای روی شیشه موجب تسهیل در شکل‌گیری آن به عنوان آینه آنتیک خوراکی می‌شود. نفوذپذیری شیشه ویترای روی شیشه به دیاکسیدکربن و انتشار آن به میزان آینه تزئینی نسبی بستگی دارد. شیشه ویترای روی شیشه موجب توسعه میل آینه تایل دیاکسیدکربن با آینه تایل پروتئینشده و این امر منجر به جذب فوق‌العاده‌ی رطوبت نسبی می‌گردد (جلیلی مرندی،1391 و بورتوم[7]،2008).